Werkgroep Buitenveldert / A.J. Ernststraat 112 / Amsterdam 53e verslag – ma. 30.11.09 – 11 deelnemers.
Om 20 uur opent de gespreksleider de bijeenkomst, heet de aanwezigen welkom. In het kader van mededelingen stelt 1 de jaarlijkse donatie aan het Stoelenproject voor, dat dit jaar zijn 20 jarig jubileum heeft gevierd. Omdat niet iedereen met het Stoelenproject bekend is vraagt de gespreksleider om een toelichting. 1 vervolgt: afgelopen zaterdag was burgemeester Cohen bij de viering aanwezig, waarbij hij het belang van de nachtopvang onderstreepte. Het Stoelenproject is 20 jaar geleden door vrijwilligers van de Buitenveldergroep opgericht. Spreker heeft er zelf meer dan 10 jaar medewerking aan verleend. Een gelimiteerd aantal daklozen – zowel met verslavingsproblemen als ook met psychische problemen – maakt hiervan gebruik. Naast soep en brood is er avond en nachtopvang. Matrassen zijn nog niet zo lang geleden geschonken. ’s Ochtends is er gelegenheid om zich te wassen en een ontbijt te gebruiken. Bijna altijd beschermen de bezoekers de vrijwilligers tegen mogelijke agressie van de bezoekers. De donatie door de groep dient voor shag, oliebollen en andere extra versnaperingen aan de bezoekers. Na consultatie van de penningmeester wordt besloten € 500.- te doneren. De uitwerking wordt aan 1 en de penningmeester overgelaten.
Op verzoek van de gespreksleider is een ander ervaren groepslid bereid als gespreksleider op te treden, zodat de gespreksleider zich volledig kan richten op de verslaglegging.
De interim gespreksleider nodigt uit tot het doen van een voorstel ter bepaling van het gespreksonderwerp voor deze avond. Hierop doet A de volgende suggestie:
A. Tijdens het geven van voorlichting aan patienten in de kliniek op Texel afgelopen vrijdag, is het volgende onderwerp in een groepsgesprek behandeld: hoe bepaal je je grenzen ten behoeve van je eigen veiligheid. Als voorbeeld kan genomen worden welke grenzen stel je aan je zelf en aan anderen? Als voorbeeld kan dienen het gebruik door je omgeving van alcohol of andere verslavende middelen in je eigen huis. Een ieder is vrij om het onderwerp wat breder te maken.
Na enige discussie blijkt een ieder akkoord met dit voorstel en de ronde begint:
B. Ik heb zelf een half jaar op Texel gezeten. Op een bepaald moment heb ik ‘een goed doorbloed besluit genomen’ om niet in destructie verder te leven. In dat besluit vond ik mijn brandstof. Ik heb een besluit genomen en daardoor ontstond een enorme motivatie. Het hele traject was een peilloze afdaling in mijzelf. In de verslavingszorg wordt je vooral vanuit de buitenkant benaderd. Ik vind dat je van binnen uit zelf je besluit moet nemen. Ik heb geen verleiding ondervonden door het stevige besluit dat ik heb genomen. Inmiddels drink ik 1 ½ jaar niet meer. Ik mis helemaal niks. Door het gebruik was ik maatschappelijk, financieel en sociaal ontregeld. Mijn relatie en contact met mijn kind is tijdens mijn verblijf op Texel beëindigd. Ik dacht dat er een vangnet voor mij zou zijn, bijvoorbeeld een eigen huis. Ik heb grote stappen moeten maken zonder maatschappelijke support. Voor mij een heel onveilige situatie. In de kliniek is de hulp er schijnbaar. Mijn veiligheid begint met mijn eigen plek, die me veel moeite heeft gekost. M.b.t. mijn grenzen zie ik al die mensen die mij de rug hebben toegekeerd. Ik heb nu weer een fantastische baan. Vind het wel zwaar om daar aan de buitenwereld mijn grenzen aan te geven. Deel niet genoeg, bijvoorbeeld mijn eenzaamheid. Ik moet geduld hebben. Ben al een heel eind gekomen.
C. Veiligheid buiten en binnen mijzelf. Buiten mijzelf voel ik geen druk van drank. Ook niet van mijn familie. Met mijn partner heb ik afspraken gemaakt, maar ik ben wel wat verkrampt geworden. Veiligheid moet vooral van binnen uit komen, ook door hobby, kinderen. Ik wil de drang naar alcohol kwijt raken. Voor de zekerheid houd ik de controle van buiten mezelf aan. Ik wil groeien.
D. Bij voorlichting in de kliniek zag ik het levende bewijs dat het mogelijk is om clean te blijven. Dat was de reden om heel wat groepen te bezoeken. Ik zoek er o.m. veiligheid. Thuis heb ik geen bijzondere maatregelen getroffen. Mijn vrouw drinkt en rookt matig. Dat hebben we niet veranderd. Het is tenslotte mijn probleem. Buitenshuis wordt ik er veel meer mee geconfronteerd, bij verjaardagen, feestjes e.d. Ik ontmoette eens een AA-er, die 14 jaar droog had gestaan. Op een feestje nam hij eens één glaasje. Dat leidde tot een herhaling met een gigantische terugval. Ik wil dat niet. De basis is in de kliniek gelegd. Voorlichting beschouw ik ook als onderhoud. Ik trek mij op aan de oude rotten in de groep. Ik heb op vele vragen die mij bezig hielden antwoord gekregen. Hoe langer je het vol houdt, hoe beter het gevoel erover. Trek-momenten ebben weg. Ook vooral alert blijven o.m. door de groep en voorlichting.
E. Veiligheid en grenzen. Ik heb geen bier in huis, wel wijn. Ook bij trekmomenten red ik dat. Ik ondervond hulp door mijn medicatie. Een ingebouwde veiligheid tegen onveiligheid. Groepen bezoeken, vorige week voor het eerst bij een NA, anders, maar wel goed. Ik ga daar vaker naar toe. De grenzen naar buiten moet ik strakker plannen. In kroegen aangeven dat ik alcoholvrij wil. Wat sommige vrienden betreft moet ik meer afstand nemen en meer telefonisch doen. Grenzen stellen is voor mij toch lastig. Ik wil er aan werken.
F. Verslaving is net een gevangenis. Grenzen stellen ook. Ken mensen die zich totaal te buiten gaan. Het verhaal over het Stoelenproject treft mij zeer. De grote gevangenis is de grootste straf, grootste vernedering. Na de gevangenis heb ik me vaak beklaagd. Toch is er een oplossing gekomen. Heb ik veel aan mezelf te danken en te wijten. Grenzen stellen is echt nodig. Stoppen met gebruiken is de enige oplossing. Sociaal drinken is onmogelijk. Sociaal geïsoleerd zijn ken ik. Moet ik vermijden. Ben nog niet klaar, ben nog bezig. Ben heel blij dat ik niet naar dat Stoelenproject hoef.
G. Ik luister.
H. De één is genetisch gevoeliger dan de ander. Ik dronk nooit tot ik 35/ 36 jaar was. Daarna niet of matig. Gedurende een bepaalde korte periode dronk ik excessief. Ik zocht een uitweg. Ik had beter naar een psycholoog kunnen gaan maar ik vond dat een overbelasting. Ik rookte vroeger. Wilde daar graag van af. Ik stopte en toen ging het steeds makkelijker. Ik heb nooit sociaal gedronken in de kroeg. Ik koppel daar ook geen gezelligheid aan. Met sigaretten had ik dat wel: koffie en sigaretten: gezellig. Ik heb geen drank in huis. Mijn zus wel. Bij bezoek haal ik het bij haar. Ik vertrouw mijzelf niet om het in huis te hebben. Bij feestjes heb ik geen moeite. Stoppen is voor mij het makkelijkst. Er is niks anders. Ik heb altijd een goed sociaal leven gehad. De kliniek was mijn plek niet. Hier in de groep wel. Ik voelde me direct op mijn gemak, een goede ondersteuning. Ik denk dat ik het redelijk goed kan volhouden. De tijd maakt het wel veel makkelijker. Ik denk er nooit meer aan. Soms een fractie van een seconde. Ik geef er geen ruimte aan. Voel me veilig in een veilige omgeving. Ben wel een extreem type, bv. in mijn werk. Daarin kan ik me helemaal laten gaan.
I. Veiligheid aan de orde stellen in voorlichting is bloedlink. Wil je doorleven dan moet je er iets aan doen. De keuze is nl. dood of leven! Uit de klinieken, die bij elkaar 2 ½ jaar duurden, wilde ik naar de groep om er met mensen over te praten. Ik kan het niet alleen. Dat was een ontdekking. Wat wil ik? Veiligheid is totaal onbelangrijk. Een heldere kop en een gezond lichaam dat is de basis. Na de kliniek: wat nu? Ik moet er wat aan doen. Wat? Je hele leven omgooien. In de eerste tijd alleen maar aan jezelf denken: een gezond soort egoïsme. Gun jezelf de tijd. Dat is essentieel. Dan krijg je het windje in de rug. Ik zeg nog steeds bij voorlichting in de kliniek: als ik het nu niet leuker had dan vroeger dan ging ik vandaag weer zuipen. Veiligheid? Niet gebruiken is topsport! Gebruik ‘de guts’ die je tijdens je verslaving ook al had om verder te komen. Laat je niet koeioneren.
J. Geen hoge pet op van de hulpverlening. Ze zeggen dat ik verslaafd ben maar daar ben ik niet van overtuigd. Mijn leven gaat niet erg goed. Alles gaat erg traag hier. Ben blij dat ik nog huisvesting heb. Wil met behulp van 12-stappen groepen mijn leven onder controle te krijgen. Ik heb een rookverslaving. Ik vind rookvrije coffeeshops belachelijk. Ik vind het fijn om hier weer te zijn.
I. Ik ga niet naar verjaardagen vanwege de drank. Maar ik wil wel sociaal bezig zijn. Veiligheid. Mijn vrienden bieden het me niet. Ik heb ervaren dat praten heel goed is.
Hiermee is de ronde voltooid en krijgt A de gelegenheid te reageren.
A. Aan de diversiteit van de antwoorden kan je horen dat hier geen doorsnee van de Nederlandse samenleving aan tafel zit. We zijn een aselecte groep die op zoek is naar zijn eigen antwoorden voor ieders eigen herstel.
A wordt bedankt voor het onderwerp en de overigen voor hun reacties, waarna eenieder een financiële bijdrage in de groepspot deponeert en de bijeenkomst tenslotte wordt beëindigd om 21.40 uur.
Amsterdam, 3 december 2009.
